Eindelijk is onze Duma bij ons thuis en het is voor ons maar ook voor Duma wennen. Duma aan ons en de bullen en wij aan een hond die snel en wendbaar is.
Tot onze verbazing is ze zo goed als zindelijk en daar zijn we maar wat blij mee. Dat scheelt een hoop werk
Wanneer we na een paar uur na haar aankomst gaan slapen moet ze in haar slaapverblijf en ook dit doet ze zonder protest. Even denken we nog dat dit is omdat alles nieuwe is. Maar tot nu toe geeft het geen enkel probleem. Ze gaat heerlijk slapen.

Wanneer ik de volgende ochtend ons ontbijt staat klaar te maken pakt ze haast het brood van de aanrecht en in een onbewaakt ogenblik heeft ze even later de boterham van de salontafel te pakken. Dit moet dus anders. Dit zijn van die dingen waar we met de bullen geen last van hebben simpelweg omdat zij er niet bij kunnen. Ons huis is bulldog proef maar nog niet Duma proef.

Wanneer we buiten met haar gaan wandelen merken we dat ze ons erg in de gaten houd. Ook dit zijn we niet gewend want onze bullen vinden alles interessant. De eerste dagen houden we haar aan de riem maar al snel laten we haar, daar waar het kan, even loslopen. En het gaat super goed.
Tot dat ze haar gekke 5 minuten kreeg, een aanloop nam en zo de sloot in sprong. Nu heb ik het een en ander meegemaakt met onze bullen waardoor ik een sloten-fobie heb ontwikkeld. Mijn hart staat dan ook even stil en ik trek wit weg…maar ze komt er gewoon zelf uit. Ik sla een zucht van verlichting. En dat is dus nog iets om aan te wennen.

We merken dat ze heel voorzichtig is naar andere honden. Omdat we door het Coronavirus niet naar onze plaatselijke kynologenvereniging kunnen moeten we er zelf aardig wat tijd aan besteden. We gaan naar plekken waar we honden tegen komen en gelukkig gaat het tussen de honden goed. Regelmatig worden we aangesproken omdat mensen uit ons dorp niet gewend zijn dat we met een ander ras lopen. Iedereen is benieuwd welk ras Duma is en natuurlijk kent niemand het ras Ca de Bou. Wel vind iedereen haar ontzettend leuk en dat is ze ook.