Het is stil in het land der kortsnuiten

Het is alweer even geleden dat er nieuws te melden was over onze kortsnuitige honden. Het is stil, heel stil en zijn we iets opgeschoten, helaas niet.

Onze minister mevrouw Schouten had in haar antwoord naar de Raad van Beheer geschreven dat zij raskruisingen tijdelijk wilde toelaten als dit een bijdrage kon leveren aan het verbeteren van het ras, in ons geval de Engelse Bulldog.
De Raad van Beheer heeft allerlei redenen om hier geen gehoor aan te geven. Een soort van politiek in de kynologische wereld. Wel werd ons door de Raad van Beheer medegedeeld dat er hopelijk over een tijdje een aankeuring voor look-a-likes gerealiseerd zal gaan worden. Daar zetten we onze hoop op al zal het nog even gaan duren voordat dit mogelijk zal zijn.

Ook op social media is het bijzonder rustig rondom dit gevoelige onderwerp. Misschien is het stilte voor de storm. Het is mooi om te zien dat mensen zich inzetten voor de rashond. Niet alleen fokkers maar ook keurmeesters.

Dit was een aantal jaar geleden wel anders. Toen waren de keurmeesters niet bereid  om samen met de Raad van Beheer en de Rasverenigingen het gesprek aan te gaan om te proberen de gezondheid van de Engelse Bulldog te kunnen verbeteren. We hadden gezamenlijk een begin kunnen maken door binnen de rasstandaard op bepaalde gezondheidspunten te keuren. Maar helaas heeft geen enkele keurmeester van de uitnodiging gebruik gemaakt en is dit niet van de grond gekomen.

Later heeft de Raad van Beheer de fokgeschiktheidstest verplicht gesteld om te kunnen fokken met onze bulldoggen. Deze test bestaat uit twee onderdelen, het exterieur gedeelte en de conditietest. Voor het exterieur gedeelte zijn er keurmeesters nodig die, op een uitzondering daargelaten, maar moeilijk te vinden waren.  Ze hadden weinig belangstelling voor de problematiek van ons ras.

Wanneer ik op social media reacties lees van een keurmeester die ik heb horen spreken op in informatieavond van de Raad van Beheer over het fokken met kortsnuitige honden ben ik toch licht verward. En ik vraag me af:
Zijn deze mensen begaan met de Rashond of begaan met het keurmeesterschap. Want met minder rashonden is er ook minder te keuren. Hierbij vallen niet alleen inkomsten ( dit is niet altijd alleen geld ) maar ook aanzien en macht weg.
Maar ook al hebben we allemaal verschillende beweegredenen, we zijn blij met alle inzet die getoond wordt voor het behoud van de rashond.

En wat ons betreft:
Deze kortsnuitige honden zitten in ons hart en daar kan geen stamboom, dierenactivist of minister wat aan veranderen.